47. Οἱ ἑλληνορθόδοξοι αὐνανισταὶ

Ἐκοί­τα­ξα τὸ ὡ­ρο­λό­γι­όν μου. Αἱ ὧ­ραι ἦ­σαν εἰ­κο­σι­τέσ­σα­ρες καὶ δέ­κα πρώ­τα λε­πτά. Εἶ­χον κα­θυ­στε­ρή­σει εἰς τὴν συ­νέν­τευ­ξιν καὶ ἐ­τά­χυ­νον τὸ βῆ­μα. Δι­ερ­χό­με­νος ἔ­ξω­θεν τοῦ δι­α­με­ρί­σμα­τος τῆς δου­κίσ­σης ἤ­κου­σα τὴν φω­νήν της ἐν μέ­σῳ λυγ­μών:

«Σο­δο­μί­σα­τέ με δι­α­βο­λι­κὴ ἀ­νε­ψι­ά, φαλ­λο­φό­ρον κο­ρά­σι­ον. Ἐμ­πρὸς πριγ­κί­πισ­σα τοῦ ἐ­ρέ­βους, ὠ­θή­σα­τε τό κτῆ­νος βα­θέ­ως κι ἰ­σχυ­ρῶς! Ἄ­αχ, ἐν­δί­δω ἡ ἀ­δύ­να­μος· ἐν­δί­δω εἰς τὴν σα­τα­νι­κὴν δι­α­στρο­φὴν καὶ με­τα­νο­οῦ­σα κα­τό­πιν βα­σα­νί­ζο­μαι ἐκ τῶν τύ­ψε­ων καὶ τι­μω­ρῶ τὸ ἁ­μαρ­τω­λόν μου σῶ­μα. Εἶ­μ’ ἕρ­μαι­ον καὶ ὑ­πο­χεί­ρι­όν σας, μ’ ἐ­ξου­σι­ά­ζη­τε ἀ­πο­λύ­τως· κα­τη­ρα­μέ­νη νὰ ’­σθε...

»Κι ὁ κα­λός μου δοὺξ ὑ­πνώτ­τει πα­ρα­πλεύ­ρως μα­κα­ρί­ως -ἄ­αχ! καὶ οὐ­δὲν ὑ­πο­ψι­ά­ζε­ται ὁ ἀ­φε­λής.»

«Αὐτὸν θα τὸν σοδομίσω κατόπιν»

Ἀ­πε­χώ­ρη­σα τε­τα­ραγ­μέ­νος ἐξ ὅ­σων ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κῶν ἤ­κου­σα, καὶ ὀ­λί­γον μα­κρύ­τε­ρον ἐ­στά­θην ἐ­νώ­πι­ον τῆς θύ­ρας τῆς madame Blavatsky καί, τα­κτο­ποι­ή­σας τὴν κό­μην μου ἔ­κρου­σα ἐ­λα­φρῶς.

«Ἐμ­πρὸς» ἠ­κού­σθη ἔ­σω­θεν καὶ εἰ­σῆλ­θον δι­στα­κτι­κῶς.

Βα­ρεῖ­αν λι­πο­θυ­μι­κὴν ὀ­σμὴν νάρ­δου^[1] καὶ μυ­ρό­λης ὠ­σφράν­θην· ὁ χῶ­ρος ὑ­πὸ δε­κά­δων κη­ρί­ων ἐ­φω­τί­ζε­το, καὶ ψαλ­μω­δί­ας ἤ­κου­σα· καὶ συ­νη­θί­σαν­τες οἱ ὀ­φθαλ­μοί μου εἰς τὸ ἡ­μί­φως δι­έ­κρι­νον ἐ­πὶ δερ­μα­τί­νου ἀ­να­κλίν­δρου τὴν ὑ­πέρ­σαρ­κον νύμ­φην Blavatsky θω­πεύ­ου­σα ἀ­φη­ρη­μέ­νη τὸ δα­σύ­μαλ­λον αἰ­δοῖ­ον της, ἐνῷ  ὁ Ῥῶ­σος κα­λό­γη­ρος Σα­μου­ήλ –Самуил τὴν ἐ­θυ­μί­α­ζεν δι­ὰ πα­ραι­σθη­τι­κοῦ θυ­μι­ά­μα­τος καὶ ταυ­το­χρό­νως δι­ηύ­θυ­νεν μι­κτὴν ὀ­κτα­με­λῆ χο­ρω­δί­αν μὲ τὴν ἐ­πω­νυ­μί­αν ‘Ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξοι Αὐ­να­νι­σταὶ’ ἀ­πο­τε­λου­μέ­νην ἐκ τεσ­σά­ρων ἀν­δρῶν καὶ τῶν ἰ­σα­ρίθ­μων συ­ζύ­γων των ψαλ­λόντων, ‘Σῶ­σον Κύ­ρι­ε τὸν λα­όν Σου...’ Οἱ ἐ­πι­σή­μως ἐν­δε­δυ­μέ­νοι ἄν­δρες ὑ­μνῳ­δοὶ ἔ­χον­τες ἐ­ξα­γά­γει τὰ μα­κρά των πέ­η ηὐ­να­νί­ζον­το εἰς τὸν ῥυθ­μὸν συν­τό­νως, ἐνῷ αἱ ἔμ­προ­σθεν αὐ­τῶν σύ­ζυ­γοί των μὲ μαρ­μά­ρι­να πρό­σω­πα ἔ­πλε­κον μάλ­λι­να κο­λό­βι­α.

Ἱ­στά­μην ἀ­μή­χα­νος πε­ρὶ τὸ μέ­σον τοῦ εὐ­ρυ­χώ­ρου δω­μα­τί­ου. Πο­λυ­τε­λῆ βα­θυ­πρά­σι­να μα­ρο­κὲν καὶ βελ­βε­τί­νες εἰς ἀ­πο­χρώ­σεις ὠ­ξει­δω­μέ­νου χαλ­κοῦ ἐ­κά­λυ­πτον τοὺς τοί­χους καὶ τὴν ὀ­ρο­φὴν ἐ­νῷ τὰ πέλ­μα­τά μου ἐ­βυ­θί­ζον­το ἐν­τὸς περ­σι­κῶν, χει­ρο­ποι­ή­των τα­πή­των.

 Εἰς μί­αν γω­νί­αν ἔ­κειν­το ὡς λε­ο­παρ­δά­λεις τρεῖς νε­α­ραὶ ἡ­μί­γυ­μνοι ἐ­ξω­τι­καὶ παρ­θέ­νοι, ἐ­πι­δι­δό­με­ναι εἰς σκαν­δα­λώ­δεις πε­ρι­πτύ­ξεις, δε­δε­μέ­ναι ἐκ τοῦ λαι­μοῦ δι­ὰ χρυ­σῶν ἁ­λύ­σε­ων εἰς δα­κτύ­λι­ον ἐ­στε­ρε­ω­μέ­νον εἰς τὸν τοῖ­χον.

http://issuu.com/larrycool/docs/larry_cool_-______________________________________?mode=window

---

[1] αιθέριον έλαιον παραγόμενον εκ του φυτού βαλεριάνα έχον καταπραϋντικάς ιδιότητας