Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Ἡ καταστροφὴ τοῦ σύμπαντος κόσμου:


  -«Ἡ ροὴ τοῦ χρόνου ἀποκατεστάθη» εἶπεν ἱκανοποιημένος ὁ Ἀνδρέ, καὶ κατόπιν φορέσας σκοτεινὸν προσωπεῖον ἐγονυπέτησεν καὶ ἤρχισεν νὰ ἠλεκτροσυγκολλᾶ ἐρραγισμένην πλήμνην ὀρειχαλκίνου τροχίλου. Αἱ λευκαὶ λάμψεις τῆς ἠλεκτροσυγκολλήσεως ἐφώτιζον τὴν τερατώδη μηχανήν, οἱ δὲ ἐκτοξευόμενοι φωτεινοὶ σπινθῆρες διέγραφον παραβολικὰς τροχιὰς χυνόμενοι ὡς ἡ πυρόλευκη κόμη τῆς Βερενίκης[1].
       Κι ἐνῷ  ἐθαύμαζον μὲ ἀνοικτὸν στόμα τὴν μνημειώδη ὑπερκατασκευήν, ἀσυνειδήτως τὰ δάκτυλά μου ἔπαιζον μικρὰν ἅλυσον...
       -«Μὴν ἐγγίζετε τίποτε! Θὰ προκαλέσητε ἀνυπολόγιστον καταστροφήν!» μὲ προειδοποίησεν ὁ Ἀνδρὲ ὑψώνων τὸ προσωπεῖον καὶ σπογγίζων τὸν ἱδρώτα τοῦ μετώπου του μὲ τὴν ἀνάστροφον τῆς παλάμης. «Πλησιάσατε ἐδῶ τὸν φανὸν ἵνα ἴδω»
       Καὶ ἐνῷ  ἐξέταζεν τὴν ραφήν, -κλίκ! εἵλκυσα τὴν μικρὰν ἅλυσον μὲ τὴν ὁποίαν ἔπαιζον μηχανικῶς τὰ δάκτυλά μου.
       Ἐπιπολαιότης; Ἀπερισκεψία; Ἀφροσύνη; Ἐλαφρότης; Παιγνιώδης διάθεσις; Τυχοδιωκτισμὸς ἢ μήπως νοσηρὰ περιέργεια νὰ ἴδω τί θὰ συνέβαινεν; Τίποτε ἐκ τῶν ἀνωτέρω· ἐπρόκειτο περὶ ὑποσυνειδήτου ἐπιθυμίας ὅπως καταστρέψω αὐτὸν τὸν ζοφερὸν κόσμον ὅστις ἵστατο ἐμπόδιον εἰς τὴν δημιουργίαν ἑνὸς νέου.
       Ἔσυρα λοιπὸν τὴν ἀσφαλείαν ἥτις συνεκράτει μέγαν πεῖρον, ἐπὶ τῆς ἀρθρώσεως τοῦ ὁποίου ἦτο συνηρμολογημένη τιτανία ἅλυσος εἰς τὸ ἄλλον ἄκρον τῆς ὁποίας ἦτο συνδεδεμένη ἡ γῆ, καὶ ἡ ὁποία ἅλυσος ἠνάγκαζεν τὸν πλανήτην μας νὰ ἐκτελῇ τὴν προδιαγεγραμμένην ἐτησίαν περιφοράν του. Ὁ πεῖρος ὠλίσθησεν ἐκ τῶν ὑποδοχῶν του κι ἔπεσεν εἰς τὸ κενόν... 
       -«Οὔπς!»
       Ἀπολυθείσης τῆς ἁλύσεως, ἡ γεώσφαιρα ἠκολούθησεν εὐθύγραμμον τροχιὰν ἐφαπτομένην τῆς ἐλλειπτικῆς εἰς τὸ σημεῖον ἐκεῖνον εἰς τὸ ὁποῖον ἔπαυσεν νὰ ἀσκῆται ἡ κεντρομόλος δύναμις καί.., ἤρχετο κατεπάνω μας μετ’ ἀπιστεύτου ὁρμῆς!
       -«Μεσιέ, εἶσθε ἠλίθιος. Ἀπησφαλίσατε, ἐξετροχιάσατε τὴν γῆν! Ἐπὶ τῶν ἵππων, ἐπὶ τῶν ἵππων!» ἐκραύγασεν ὁ Ἀνδρέ.
       Ἐπηδήξαμεν ἐπὶ τῶν ράχεών τους καὶ πτερνίσαντες ἰσχυρῶς τὰ πλευρά των ἐχύθημεν εἰς τὸ σκότος ἐνῷ  ὀπίσω μας ἠκούομεν τὸν ἐντεινόμενον συριγμὸν τοῦ ἐπερχομένου κολοσσιαίου οὐρανίου σώματος.
       Μπουουούμ..!
       Ἡ ὑδρόγειος προσέκρουσεν ἐπὶ τοῦ τεραστίου ὡρολογιακοῦ μηχανισμοῦ τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ τὸν συνέτριψεν.  Σφῆνες, μακαράδες, τροχαλίαι, κρέκες, τύμπανα, παλάγκα, ἀνολκεῖς, παρέλες, ἀρτῆρες, ἀρτάναι, γάβριες, ἐπάρται, μαραβίλια, μποζαργάτες.., μύρια ὅσα στοιχεῖα ἐξετοξεύθησαν καὶ παρερχόμενα ὡς μύδροι παρὰ τῶν κεφαλῶν μας ἐχάνοντο συρίζοντα εἰς τὸ διάστημα.
       Κλαπατάκ! κλαπατάκ! κλαπατάκ…
       -«Λεφρὲ εἶσθε κακοποιός, δολιοφθορεὺς καὶ κορυφαῖος τρομοκράτης!»

Ἔεπ! Πῶς πᾶτε διακοπὲς χωρὶς τοὺς Ἀγγέλους...?


[1] ἀστεροειδὴς

1 σχόλιο: