Ἡ σόμπα τῶν σουρρεαλιστῶν

Καὶ λέ­γων ταῦ­τα ἐ­ξε­δύ­θη ἀ­πο­φα­σι­στι­κῶς τοῦ ἐ­πι­σή­μου ἐν­δύ­μα­τός του, τὸ ἀ­νήρ­τη­σεν ἐ­πι­με­λῶς ἐκ με­γά­λου ἥ­λου ἐ­φη­λω­μέ­νου εἰς τὸν τοῖ­χον, ἤ­νοι­ξεν τὸ ἄ­νω μέ­ρος τῆς θερ­μά­στρας, ἔ­θε­σεν τὸν ἕ­να πό­δα ἐν­τός, κα­τό­πιν τὸν ἄλ­λον, καὶ κρα­τῶν εἰς τὴν πα­λά­μην μι­κράν πο­λύ­χρω­μον χρυ­σαλ­λί­δα – τὴν ψυ­χήν του, τὴν προ­σέ­φε­ρεν ἀ­νι­δι­ο­τε­λῶς εἰς τὴν ἀν­θρω­πό­τη­τα.

Ὁ André  Breton δὲν ἐ­καί­ε­το! Δὲν ἐ­καί­ε­το δι­ό­τι δι­ὰ τῆς ποι­ή­σε­ως εἶ­χεν ὑ­περ­βῇ τὴν ἀν­θρω­πί­νην κα­τά­στα­σιν. Καὶ τό­τε ὁ μου­σό­πλη­κτος ποι­η­τὴς ἤρ­ξα­το ἀ­παγ­γέ­λων φλο­γε­ροὺς στί­χους ὡς παῖς ἐν κα­μί­νω φλε­γό­με­νος, ὡς μάρ­τυς πε­ρι­φλε­γὴς καὶ φλο­γώ­δης:

«Du vase en cristal de boheme

Du vase en cris

Du vase en cris

Du vase en

     En cristal^[1]...»

Εἰς τὸ ἄ­κου­σμα αὐ­τῶν τῶν στί­χων αἱ φλό­γες ἐ­ξε­μά­νη­σαν καὶ ἐ­ξε­το­ξεύ­θη­σαν ἕ­ως τῆς ὀ­ρο­φῆς· ἔ­τρι­ζον καὶ ἐ­σπιν­θη­ρο­βό­λουν καὶ ὁ André  Breton, ὁ σουρ­ρε­α­λι­στὴς ποι­η­τὴς μὲ τὴν ψυ­χὴν ἐν τῇ πα­λά­μῃ, ἐ­θερ­μάν­θη ἀ­πὸ κο­ρυ­φῆς μέ­χρις ὀ­νύ­χων ἕ­ως λευ­κο­πυ­ρώ­σε­ως, ὁ­μοι­ά­ζων μὲ τὸν ἀ­πα­στρά­πτον­τα θε­ὸν Ἀ­πόλ­λω­να, ἀ­παγ­γέλ­λων λά­βρος μὲ στεν­το­ρεί­αν φω­νήν,

»Du vase en cristal de boheme

Boheme

Boheme

    Boheme...»

...καὶ ὄ­χι μό­νον δὲν ἐ­καί­ε­το, ἀλ­λὰ εἶ­χεν καὶ ἀ­γρί­αν στῦ­σιν δι­ό­τι ἡ πυ­ρὰ ἔ­λει­χεν μὲ τὰς γλώσ­σας της τὸ δυ­να­τόν του πέ­ος καὶ τοὺς σφιγ­κτούς του ὄρ­χεις ὡς ὀρ­γῶ­σα μαι­νάς.

Τὰ καυ­σα­έ­ρι­α ἐμ­βόμ­βι­ζον - μποὺμ-μποὺμ-μπούμ! ἐν­τὸς τοῦ κα­πνο­σω­λῆ­νος –κοι­νῶς, μπου­ρὶ– τὸ ὁ­ποῖ­ον ἐ­ξερ­χό­με­νον τοῦ πα­ρα­θύ­ρου, ἐ­ξη­κόν­τι­ζεν τὸν κα­πνὸν πρὸς τὰ κά­τω ὁρ­μη­τι­κῶς, προ­ω­θὸν τὸ ξε­νο­δο­χεῖ­ον, ἀν­τι­θέ­τως, πρὸς τὰ ἄ­νω, βά­σει τῆς θε­με­λι­ώ­δους φυ­σι­κῆς ἀρ­χῆς τῆς δι­α­τη­ρή­σε­ως τῆς ὁρ­μῆς.

Ἰ­δὼν ὁ Marcel Duchamp τὴν ἔκ­φρα­σιν ἀ­πο­ρί­ας ἐ­πὶ τοῦ προ­σώ­που μου, δι­ευ­κρί­νη­σεν:

«Ἡ θερ­μο­γό­νος δύ­να­μις τῆς ποι­ή­σε­ως τοῦ Ἀν­δρὲ Βρε­τὸν εἶ­ναι το­σοῦ­τον με­γά­λη –πολ­λα­πλα­σί­α ἐ­κεί­νης τῶν καυ­σο­ξύ­λων, τῆς κη­ρο­ζί­νης, ἀ­κό­μη καὶ τοῦ ὑ­γροῦ ὑ­δρο­γό­νου– ὥ­στε δύ­να­ται νὰ ἀ­πο­θε­με­λι­ώ­σῃ ὁ­λό­κλη­ρον ξε­νο­δο­χεῖ­ον καὶ νὰ τὸ ἀ­νυ­ψώ­σῃ εἰς τοὺς αἰ­θέ­ρας!»

«Ἀ­πί­στευ­τον!»

«Ἡ ποί­η­σις ἀ­γα­πη­τὲ κύ­ρι­ε, εἶ­ναι τὸ καύ­σι­μον τῆς ζω­ῆς, καὶ οἱ ποι­η­ταὶ οἱ θερ­μα­σταὶ αὐ­τῆς· θερ­μαί­νουν τὰς καρ­δί­ας τῶν ἀν­θρώ­πων!»

http://www.free-ebooks.gr/gre/ebook/2174

---

[1] Εἶναι τὸ ποίημα τοῦ André Breton, Pièce fausse.