49. ΠΡΟΤΟΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΩΝ

Ἡ με­γά­λη sala τῶν χο­ρο­ε­σπε­ρί­δων μὲ τοὺς κα­θρέ­πτας ἐ­φω­τί­ζε­το ἀ­πο­κλει­στι­κῶς ὑ­πὸ τοῦ ἀρ­γυ­ρό­χρου σέ­λα­ος τῆς σε­λή­νης, τὸ ὁ­ποῖ­ον δι­ήρ­χε­το μέ­σῳ ὑ­περ­με­γέ­θους, ἐν­τυ­πω­σι­α­κοῦ, ὑ­α­λί­νου θό­λου. Καὶ εἶ­δον εἰς τὸ ἡ­μί­φως καὶ ἐ­θαύ­μα­σα!

Εἶ­δον γυ­μνὰ καὶ ἡ­μί­γυ­μνα, γυ­ναι­κεῖ­α καὶ ἀν­δρι­κὰ σώ­μα­τα αἰ­ω­ρού­με­να μὲ θεί­αν χά­ριν εἰς μέ­γα ὕ­ψος σχη­μα­τί­ζον­τα κυ­μα­τί­ζον δα­κτυ­λι­ο­ει­δὲς ἐ­ρω­τι­κὸν σύμ­πλεγ­μα πε­ρι­στρε­φό­με­νον βρα­δέ­ως! Ἐ­που­ρά­νι­ον ὄρ­γι­ον ἐ­τε­λεῖ­το εἰς τοὺς αἰ­θέ­ρας… ‘Ρί­γος ἠ­σθάν­θην καὶ ἔ­παρ­σιν καὶ με­τα­φυ­σι­κὴν με­ταρ­σί­ω­σιν ἀλ­λὰ καὶ ἄ­με­σον ἐν­το­νω­τά­την στῦ­σιν.

Τὸ δι­ά­πλεγ­μα τῶν σω­μά­των ἐ­νε­θύ­μι­ζεν ζω­γρα­φι­κοὺς δι­α­κό­σμους ὀ­ρο­φῶν ἀ­να­γεν­νη­σι­α­κῶν palazzi, ἀ­να­πα­ρι­στά­νον τὰς ἐ­ρω­το­τρο­πί­ας τῶν ὀ­λυμ­πί­ων θε­ῶν. Ἐ­θαύ­μα­ζον τὴν ποι­κι­λί­αν καὶ πρω­το­τυ­πί­αν τῶν ἐ­ρω­τι­κῶν στά­σε­ων καὶ πε­ρι­πτύ­ξε­ων, ἐ­πι­τυγ­χα­νο­μέ­νων χά­ρις εἰς τὴν ἀ­πο­δέ­σμευ­σιν τῶν σω­μά­των ἐκ τοῦ γη­ί­νου βά­ρους, ἀλ­λὰ κυ­ρί­ως εἰς τὴν ἀ­πε­λευ­θέ­ρω­σιν τῶν ψυ­χῶν ἐκ τῶν ἠ­θι­κῶν δε­σμεύ­σε­ων καὶ κα­νό­νων. Τὰ ἀ­ρα­χνο­ϋ­φῆ φο­ρέ­μα­τα τῶν γυ­ναι­κῶν ἐ­σά­λευ­ον χα­ρι­έν­τως ὡς πέ­πλα με­δου­σῶν, κα­λύ­πτον­τα κι ἀ­πο­κα­λύ­πτον­τα ἐ­ξαι­σί­ους μη­ρούς, ἀ­γλα­οὺς μα­στοὺς καὶ ρο­δί­νους σχι­σμὰς αἰ­δοί­ων ἐν­τός τῶν ὁ­ποί­ων στίλ­βον­τες φαλ­λοὶ πρι­α­πεί­ων ἀν­δρῶν ὠ­λί­σθαι­νον με­θ’ ἁ­βρό­τη­τος εἰς τὸν ῥυθ­μὸν τοῦ βάλς.

Ἐν­τὸς τῆς πλει­ά­δος τῶν δι­ο­νυ­σι­α­στῶν ἀ­νε­γνώ­ρι­σα τὸν ῥω­μα­λέ­ον ἰ­σπα­νὸν κι­νη­μα­το­γρα­φι­στὴν Luis Buñuel (1900-1983) ἐ­νερ­γοῦν­τα βα­θεῖ­αν εἰ­σέ­λα­σιν ἐ­πὶ τῆς βε­βυ­θι­σμέ­νης εἰς ἡ­δο­νι­κὴν ἔκ­στα­σιν δε­σποι­νί­δος Genevieve Straus (1849-1926), τῆς ὁ­ποί­ας οἱ ὡ­ραῖ­οι πλό­κα­μοι ἐ­κυ­μά­τι­ζον ἀ­κτι­νο­ει­δῶς, ἐ­νῷ τὸν μα­στὸν αὐ­τῆς ἐ­μά­λα­ζεν πε­ρι­πα­θῶς ὁ γάλ­λος ποι­η­τὴς Guillaume Apollinaire (1880–1918), ὅ­στις ἔ­χων τὴν πε­ρι­σκε­λί­δα κα­τα­βι­βα­σμέ­νην ἕ­ως τῶν ἀ­στρα­γά­λων προ­σέ­φε­ρεν θυ­σί­αν αἰ­νέ­σε­ως τὸ πέ­ος αὐ­τοῦ εἰς τὴν αὐ­στρι­α­κὴν φω­το­γρά­φον Dora Kallmus, γνω­στὴν ὡς madame D' Ora (1881-1963), ἡ ὁ­ποί­α εἶ­χεν ἐγ­κα­τα­λει­φθῇ ψυ­χῇ τε καὶ σώ­μα­τι εἰς τὸν πε­ώ­δη γάλ­λον συγ­γρα­φέ­α Georges Bataille (1897–1962), τοὺς ὀγ­κώ­δεις ὄρ­χεις τοῦ ὁ­ποί­ου ἐ­κρά­τη δι­ὰ τῆς δε­ξι­ᾶς ἡ ἀ­ναρ­χι­κὴ φε­μι­νί­στρι­α ρω­σὶς Anna Kuliscioff ἢ Kulischov (1857-1925), ἥ­τις δι­ὰ τῆς ἀ­ρι­στε­ρᾶς προ­σέ­φε­ρεν βό­τρυν στα­φυ­λῆς εἰς τὸν κο­ρυ­φαῖ­ον ἰ­δι­κόν μας Ἀν­δρέ­αν Ἐμ­πει­ρί­κον (1901-1975) τὸν ἀ­πο­λαμ­βά­νον­τα ταυ­το­χρό­νως τὴν χα­λα­ρω­τι­κὴν πε­ο­λει­χί­αν τῆς αἰ­σθη­σι­α­κῆς ἰ­τα­λί­δος δη­μο­σι­ο­γρά­φου καὶ κρι­τι­κοῦ τέ­χνης Margherita Sarfatti (1880–1961), ἐ­ρω­μέ­νης τοῦ δι­κτά­το­ρα Benito Mussolini, ἡ ὁ­ποί­α… Καὶ ἡ ἐ­ρω­τι­κὴ ἅ­λυ­σος ἐ­συ­νε­χί­ζε­το μὲ πολ­λὰ ἀ­κό­μη γνω­στὰ ἱ­στο­ρι­κὰ ὀ­νό­μα­τα, τῶν ὁ­ποί­ων ἡ ἁ­πλὴ καὶ μό­νον μνη­μό­νευ­σις θὰ ἀ­πή­τει σε­λί­δας ἐ­πὶ σε­λί­δων...

Ἐ­θε­ώ­ρουν ἔκ­θαμ­βος τὸν δα­κτύ­λι­ον τῶν ἀ­στρο­ναυ­τῶν-βακ­χευ­τῶν ὅ­στις ἐ­λι­κνί­ζε­το κυ­μα­το­ει­δῶς εἰς τὴν ὑ­ψη­ρε­φῆ αἴ­θου­σαν ὡς σι­ω­πη­ρόν, γα­λή­νι­ον ὅ­ρα­μα, ἐ­νῷ ἡ ὀρ­χή­στρα ἐ­πὶ τοῦ δα­πέ­δου ἐ­ξε­τέ­λει μὲ ἄ­ψο­γον τρό­πον τὸ δι­ά­ση­μον βάλς.

«Mon Dieu! Quelle partouse!» ἐ­θαύ­μα­σα.

«Εὑ­ρι­σκό­με­θα εἰς τὴν γα­μό­σφαι­ραν, ἐ­κτὸς πε­δί­ου βα­ρύ­τη­τος καὶ ἠ­θι­κῆς...» ἐ­ξή­γη­σεν ὁ Marcel. «Ἱ­πτά­με­θα full speed πρὸς τὸ ἀ­πρό­ο­πτον καὶ τ’ ἀ­προσ­δό­κη­τον!

http://issuu.com/larrycool/docs/larry_cool_-______________________________________?mode=window

48. Ὁ Συνταγματάρχης Olcott

Τὸ πέ­ος μου ἤρ­χι­σεν νὰ μα­λα­κύ­νη­ται τα­χέ­ως.

«Σᾶς πί­πτει, κύ­ρι­ε! Σᾶς κα­τα­πί­πτει!» ἐ­φώ­να­ξεν πα­νι­κό­βλη­τος ἡ ὑ­περ­βα­ρεῖ­α ἀ­να­βά­της. «Κά­μα­τε κά­τι δι­ό­τι χά­νω τὴν ἐ­πα­φήν!»

Ὁ κα­λό­γη­ρος πε­ρι­έ­στρε­φεν τὸ θυ­μι­α­τή­ρι­ον ὑ­πὲρ τῆς κε­φα­λῆς του -βζι­ίγκ, βζι­ι­ίγκ!- ὡς ἕ­λι­κα ἑ­λι­κο­πτέ­ρου, φω­νά­ζων:

«Ἀ­νορ­θώ­σου δι­ά­ο­λε, ἀ­νορ­θώ­σου!»

Αἱ γυ­ναῖ­κες μὲ τὰ λί­θι­να πρό­σω­πα ἔ­πλε­κον φρε­νι­τω­δῶς. Τὰ pull-over κα­τέ­κλυ­σαν τὸ δω­μά­τι­ον, ἐ­πλή­ρω­σαν τὸν χῶ­ρον καὶ δὲν εἴ­χο­μεν ἀ­έ­ρα ν’ ἀ­να­πνεύ­σω­μεν. Ἀ­πε­θνή­σκω­μεν ἐξ ἀ­σφυ­ξί­ας!

«Τὰ πα­ρά­θυ­ρα, ἐν Χρι­στῷ ἀ­δελ­φοί! Τὰ πα­ρά­θυ­ρα!» ἐ­φώ­να­ξα ἀ­πε­γνω­σμέ­νως.

Ὁ κα­λό­γη­ρος ἤ­νοι­ξεν τὰ πα­ρά­θυ­ρα καὶ τὰ που­λό­βερ ἐ­ξε­χύ­θη­σαν εἰς τοὺς δρό­μους, καὶ εἰ­σε­πνεύ­σα­μεν βρὲ ἀ­δελ­φὲ –οὔφ!

Τό­τε, γκάπ! ἤ­νοι­ξεν ἡ δε­ξι­ὰ θύ­ρα καὶ ἐ­νε­φα­νί­σθη πρω­ί­μως ἀ­φυ­πνι­σθεὶς ὁ συν­ταγ­μα­τάρ­χης Olcott.

«Δι­α­τί κά­μνε­τε τό­σον θό­ρυ­βον;! Εἶ­ναι σχε­δὸν ἀ­δύ­να­τον νὰ κοι­μη­θῇ κα­νείς!» καὶ συ­νει­δη­το­ποι­ή­σας τί ἔ­βλε­πον οἱ ὀ­φθαλ­μοί του   –τὴν ἐ­ρω­μέ­νην του Blavatsky γυ­μνὴν ἐ­π’ ἐ­μοῦ– τὸ πρό­σω­πόν του γέ­γο­νεν κα­τέ­ρυ­θρον καὶ ἐ­κραύ­γα­σεν ὡς νὰ τὸν ἔ­σφα­ζον:

«Ἄ­πι­στη μοι­χα­λίς! Λα­θρό­γα­με Λε­φρέ! Γα­μεῖ­τε τὴν μνη­στήν μου, δό­λι­ε; Ἐν­τὸς τοῦ δι­α­με­ρί­σμα­τός μου;! Κα­θ’ ἥν ὥ­ραν ὑ­πνώτ­τω;!»

Ἡ Blavatsky ἠ­γέρ­θη τε­τρο­μαγ­μέ­νη καὶ ἐ­κρύ­βη εἰς τὸ boudoir της. Ἐκ τοῦ ἀ­νοίγ­μα­τος τῆς θύ­ρας προ­έ­βα­λεν τὴν κε­φα­λήν, λέ­γου­σα:

«Ἀ­γά­πη μου, μᾶς πα­ρε­ξή­γη­σας! Με­τὰ τοῦ κυ­ρί­ου Λε­φρέ, ἠ­ρευ­νού­σα­μεν τὰ ἀρ­χεῖ­α»

«Θά.., θά.., θά...» ἔ­κα­μεν ἐ­κεῖ­νος.

«Ἄν­νι­α­α, τὰ comprimes του! Θὰ πά­θῃ ἐγ­κε­φα­λι­κόν!»

Ἡ Ἄν­νι­α προ­σέ­τρε­ξεν εἰς βο­ή­θει­αν κρα­τοῦ­σα πο­τή­ρι­ον πλῆ­ρες ὕ­δα­τος καὶ κα­τα­πό­τι­α.

«Τὰ ἀν­τι­υ­περ­τα­σι­κά σας δι­σκί­α, κύ­ρι­ε συν­ταγ­μα­τάρ­χα!»

«Ὤ..! Ὤ..! Ὤ­ω..!» ἔ­κα­μνεν οὗ­τος.

Τὸ πρό­σω­πόν του συ­νε­στρέ­φε­το ἕ­ως ὅ­του τὸ στό­μα συ­νήν­τη­σεν τὸ δε­ξι­ὸν οὖς καὶ ὁ ἀ­ρι­στε­ρὸς ὀ­φθαλ­μὸς κα­τέ­βη εἰς τὸ μέ­σον τῆς πα­ρει­ᾶς, ἀ­πο­κτή­σας οὕ­τως μί­αν γε­λοί­αν ἔκ­φρα­σιν τρο­μώ­δους ἠ­λι­θι­ό­τη­τος. Ὁ κορ­μός του ἐ­στρε­βλώ­θη ὠ­μοι­ά­ζων πρὸς πο­λυ­πα­θῆ κορ­μὸν αἰ­ω­νο­βί­ου ἐ­λαί­ας. Ἡ Ἄν­νι­α προ­έ­τει­νεν τὸ πο­τή­ρι­ον καὶ τὰ δι­σκί­α. Ὁ πλη­γεὶς ὑ­πὸ ἐγ­κε­φα­λι­κοῦ ἐ­πει­σο­δί­ου συν­ταγ­μα­τάρ­χης μὲ μί­αν σπα­σμώ­δη, ἀ­νε­ξέ­λεγ­κτον χει­ρο­νο­μί­αν ἐ­τί­να­ξεν μα­κρὰν πο­τή­ρι­ον καὶ δι­σκί­α, κι ἐ­προ­χώ­ρη­σεν πρὸς τὸ μέ­ρος μου μὲ ἀ­πο­τό­μους, τε­θλα­σμέ­νας, δι­α­λει­πού­σας κι­νή­σεις τοῦ κορ­μοῦ καὶ τῶν ἄ­κρων, σύ­ρας τὰ πι­στό­λι­ά του καὶ βάλ­λων μπάμ!-μπούμ! πρὸς πᾶ­σαν κα­τεύ­θυν­σιν. Πα­νι­κό­βλη­τοι ὅ­λοι ἐ­κρύ­βη­σαν ὄ­πι­σθεν τῶν ἐ­πί­πλων. Ὁ συν­ταγ­μα­τάρ­χης ἐ­κόλ­λη­σεν τὰς δι­α­κα­εῖς κάν­νας ἐ­πὶ τοῦ με­τώ­που μου. Εἶ­χον πα­ρα­λύ­σει· ἔ­κλει­σα τοὺς ὀ­φθαλ­μοὺς καὶ ἁ­πλῶς ἀ­νέ­με­νον τὸ μοι­ραῖ­ον. Ὑ­πὸ τὰς πα­ρού­σας συν­θή­κας μό­νον ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στὸς ἠ­δύ­να­το νὰ μὲ σώ­σῃ...

http://issuu.com/larrycool/docs/larry_cool_-______________________________________?mode=window

47. Οἱ ἑλληνορθόδοξοι αὐνανισταὶ

Ἐκοί­τα­ξα τὸ ὡ­ρο­λό­γι­όν μου. Αἱ ὧ­ραι ἦ­σαν εἰ­κο­σι­τέσ­σα­ρες καὶ δέ­κα πρώ­τα λε­πτά. Εἶ­χον κα­θυ­στε­ρή­σει εἰς τὴν συ­νέν­τευ­ξιν καὶ ἐ­τά­χυ­νον τὸ βῆ­μα. Δι­ερ­χό­με­νος ἔ­ξω­θεν τοῦ δι­α­με­ρί­σμα­τος τῆς δου­κίσ­σης ἤ­κου­σα τὴν φω­νήν της ἐν μέ­σῳ λυγ­μών:

«Σο­δο­μί­σα­τέ με δι­α­βο­λι­κὴ ἀ­νε­ψι­ά, φαλ­λο­φό­ρον κο­ρά­σι­ον. Ἐμ­πρὸς πριγ­κί­πισ­σα τοῦ ἐ­ρέ­βους, ὠ­θή­σα­τε τό κτῆ­νος βα­θέ­ως κι ἰ­σχυ­ρῶς! Ἄ­αχ, ἐν­δί­δω ἡ ἀ­δύ­να­μος· ἐν­δί­δω εἰς τὴν σα­τα­νι­κὴν δι­α­στρο­φὴν καὶ με­τα­νο­οῦ­σα κα­τό­πιν βα­σα­νί­ζο­μαι ἐκ τῶν τύ­ψε­ων καὶ τι­μω­ρῶ τὸ ἁ­μαρ­τω­λόν μου σῶ­μα. Εἶ­μ’ ἕρ­μαι­ον καὶ ὑ­πο­χεί­ρι­όν σας, μ’ ἐ­ξου­σι­ά­ζη­τε ἀ­πο­λύ­τως· κα­τη­ρα­μέ­νη νὰ ’­σθε...

»Κι ὁ κα­λός μου δοὺξ ὑ­πνώτ­τει πα­ρα­πλεύ­ρως μα­κα­ρί­ως -ἄ­αχ! καὶ οὐ­δὲν ὑ­πο­ψι­ά­ζε­ται ὁ ἀ­φε­λής.»

«Αὐτὸν θα τὸν σοδομίσω κατόπιν»

Ἀ­πε­χώ­ρη­σα τε­τα­ραγ­μέ­νος ἐξ ὅ­σων ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κῶν ἤ­κου­σα, καὶ ὀ­λί­γον μα­κρύ­τε­ρον ἐ­στά­θην ἐ­νώ­πι­ον τῆς θύ­ρας τῆς madame Blavatsky καί, τα­κτο­ποι­ή­σας τὴν κό­μην μου ἔ­κρου­σα ἐ­λα­φρῶς.

«Ἐμ­πρὸς» ἠ­κού­σθη ἔ­σω­θεν καὶ εἰ­σῆλ­θον δι­στα­κτι­κῶς.

Βα­ρεῖ­αν λι­πο­θυ­μι­κὴν ὀ­σμὴν νάρ­δου^[1] καὶ μυ­ρό­λης ὠ­σφράν­θην· ὁ χῶ­ρος ὑ­πὸ δε­κά­δων κη­ρί­ων ἐ­φω­τί­ζε­το, καὶ ψαλ­μω­δί­ας ἤ­κου­σα· καὶ συ­νη­θί­σαν­τες οἱ ὀ­φθαλ­μοί μου εἰς τὸ ἡ­μί­φως δι­έ­κρι­νον ἐ­πὶ δερ­μα­τί­νου ἀ­να­κλίν­δρου τὴν ὑ­πέρ­σαρ­κον νύμ­φην Blavatsky θω­πεύ­ου­σα ἀ­φη­ρη­μέ­νη τὸ δα­σύ­μαλ­λον αἰ­δοῖ­ον της, ἐνῷ  ὁ Ῥῶ­σος κα­λό­γη­ρος Σα­μου­ήλ –Самуил τὴν ἐ­θυ­μί­α­ζεν δι­ὰ πα­ραι­σθη­τι­κοῦ θυ­μι­ά­μα­τος καὶ ταυ­το­χρό­νως δι­ηύ­θυ­νεν μι­κτὴν ὀ­κτα­με­λῆ χο­ρω­δί­αν μὲ τὴν ἐ­πω­νυ­μί­αν ‘Ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξοι Αὐ­να­νι­σταὶ’ ἀ­πο­τε­λου­μέ­νην ἐκ τεσ­σά­ρων ἀν­δρῶν καὶ τῶν ἰ­σα­ρίθ­μων συ­ζύ­γων των ψαλ­λόντων, ‘Σῶ­σον Κύ­ρι­ε τὸν λα­όν Σου...’ Οἱ ἐ­πι­σή­μως ἐν­δε­δυ­μέ­νοι ἄν­δρες ὑ­μνῳ­δοὶ ἔ­χον­τες ἐ­ξα­γά­γει τὰ μα­κρά των πέ­η ηὐ­να­νί­ζον­το εἰς τὸν ῥυθ­μὸν συν­τό­νως, ἐνῷ αἱ ἔμ­προ­σθεν αὐ­τῶν σύ­ζυ­γοί των μὲ μαρ­μά­ρι­να πρό­σω­πα ἔ­πλε­κον μάλ­λι­να κο­λό­βι­α.

Ἱ­στά­μην ἀ­μή­χα­νος πε­ρὶ τὸ μέ­σον τοῦ εὐ­ρυ­χώ­ρου δω­μα­τί­ου. Πο­λυ­τε­λῆ βα­θυ­πρά­σι­να μα­ρο­κὲν καὶ βελ­βε­τί­νες εἰς ἀ­πο­χρώ­σεις ὠ­ξει­δω­μέ­νου χαλ­κοῦ ἐ­κά­λυ­πτον τοὺς τοί­χους καὶ τὴν ὀ­ρο­φὴν ἐ­νῷ τὰ πέλ­μα­τά μου ἐ­βυ­θί­ζον­το ἐν­τὸς περ­σι­κῶν, χει­ρο­ποι­ή­των τα­πή­των.

 Εἰς μί­αν γω­νί­αν ἔ­κειν­το ὡς λε­ο­παρ­δά­λεις τρεῖς νε­α­ραὶ ἡ­μί­γυ­μνοι ἐ­ξω­τι­καὶ παρ­θέ­νοι, ἐ­πι­δι­δό­με­ναι εἰς σκαν­δα­λώ­δεις πε­ρι­πτύ­ξεις, δε­δε­μέ­ναι ἐκ τοῦ λαι­μοῦ δι­ὰ χρυ­σῶν ἁ­λύ­σε­ων εἰς δα­κτύ­λι­ον ἐ­στε­ρε­ω­μέ­νον εἰς τὸν τοῖ­χον.

http://issuu.com/larrycool/docs/larry_cool_-______________________________________?mode=window

---

[1] αιθέριον έλαιον παραγόμενον εκ του φυτού βαλεριάνα έχον καταπραϋντικάς ιδιότητας